Ethiopia eerste stukje

Deste ingewikkelder Sudan, deste simpeler Ethiopia. Visa kost een half uurtje, formuliertje, foto en klaar. Grens stelt niet zo veel voor, veel zand en een “grenspost”. Is alleen jammer dat zodra je daar gearriveerd bent de douane een lunch pauze schijnt te genieten. En als je voorzichtig informeerd hoe lang zo’n lunch pause dan wel duurt, het is inmiddels al ruim over 3en, blijkt mijn timing perfect te zijn. Lunch pauze duurt tot drie uur en ik wandel kwart over drie Ethiopia binnen. Helaas is de timing van meneer en meneer douane minder scherp, tegen 4en schijnt de lunch pauze weer voorbij te zijn. Maar tegen vieren zijn ze opzich best vriendelijk en gaat het allemaal een stuk vlotter dan in hun buurland. Enige tegenvaller is dat de slagboom man nog niet voor het avond eten is vertrokken en nu de inhoud van mijn backpack wil zien. Is opzich niet zo'n punt maar ik word geacht mijn tas te legen in de modderige berm, vind ik persoonlijk wat minder fijn.

Geld wisselen is weer appeltje eitje ondanks dat mij aan de Soedanese kant was verzekerd dat dat niet mogelijk zou zijn. Word tijdens het wisselen zelfs nog vriendelijk op attent gemaakt dat de bus laatste bus al lang vertrokken is en dat de enige mogelijkheid de beschaving ( Gondor, beschavings eisen worden langzaam minder naarmate je langer in Afrika blijft ) te bereiken een prive taxi is die ze mij voor een vriendenprijsje willen aanbieden. Moet ik nog wel wat meer dollars wisselen. Na vriendelijk bedankt te hebben, een paar honderd meter te hebben gelopen, een aantal minibus offers heb afgeslagen vind ik er een voor een redelijke prijs, geloof dat ik niet eens heel veel meer betaal dan de gemiddelde Etiopiaan.

Gondor is een verademing na Sudan. Zichtbare vrouwen en zichtbare uitgaansgelegenheden. Combinatie van die twee heet prostitutie. Zeker de helft van de vrouwen in de bars hier is zeer geïnteresseerd in mij en ach, het doet je ego geen kwaad om in steenkool Engels te horen hoe verschrikkelijk aantrekkelijk je wel niet bent. En prostitutie, geen sprake van, maar morgen gaat ze winkelen en daarvoor heeft ze wel wat geld nodig…..

Maar ook overdag is Gondor best de moeite waard. Het is weliswaar niet zo indrukwekkend als in de film maar met dankzij het feit dat dit honderden jaren geleden Ethiopisch hoofdstad was vind je hier een paar indrukwekkende kastelen. Geen verkeerde stad om een dagje in door te brengen. Was alleen een beetje jammer dat in het grootste kasteel men besloten had de toren niet meer voor het publiek te openen. Terwijl ik net had gelezen dat het uitzicht van deze toren fabelachtig zou moeten zijn. Maar na een keer om de hele boel heen gelopen te zijn kwam ik tot de conclusie dat als ik over het hekwerk klim dat er voor zocht dat ik niet op het balkon kan komen, en ik loop vervolgens over dat zelfde balkon ( van balk naar balk, dat hekwerk zat er niet voor niets ) een meter of 10 naar links dan kom ik voor een deur die wel eens toegang zou kunnen geven tot deze toren. En aangezien daar normaal gesproken geen publiek komt zou deze deur wel eens hangslot vrij kunnen zijn…. Zie foto’s voor het resultaat!

Na Gondor doorgereisd richting Debark. Niet dat er zoveel in Debark te zien is maar dit stadje ligt op de grens van de Simien mountains berggebied dat zo’n beetje in zijn geheel boven de 3000 meter ligt met uitschieters naar de 4800 meter. Mijn eerste plan was een tentje te huren, kaartje te kopen, dagje de berg op, dagje rond kijken en dagje terug. Echter zonder verplichte scout geen toegang tot het park. Goed dus samen met de aldaar getroffen Duitser scout en muil ezel plus muil ezel man ( tent + kookgerij en etenswaren voor vier dagen waren niet bepaald licht gewicht ) gehuurd voor 4 dagen het park in. Prachtige omgeving, zeker na de Soedanese woestijn. Vier dagen ontzettend genoten en geconcludeerd dat ik ondanks mijn natuurlijk voortreffelijke conditie toch wel vrij vlot buiten adem ben boven de 3700 meter.

Hierna ben ik gezamenlijk met een op de trek ontmoet Marokaans-Frans en Brits-Iers Koppel richting Aksum gelift. Regelen van zo’n lift gaat hier als volgt. Je meld aan een van de vele sjacheraars die je voortdurend op straat aanspreken dat je inderdaad naar Aksum wilt en inderdaad nog vervoer zoekt. Vervolgens bedank je gedurende de rest van de middag en avond enkelemalen voor het in eerste instantie belachelijk hoge bedrag dat hij vraagt en blijkt uiteindelijk het toch mogelijk te zijn voor het bedrag dat je al vanaf het begin bereid was te betalen. En als hij je vertelt dat deze 150 km in een biertruck een 6 uur gaan duren klinkt dat vrij aannemelijk. Blijken uiteindelijk 14 uur te worden. Verder wordt ons al snel duidelijk gemaakt dat meneer chauffeur eigenlijk niet meer dan twee personen mag vervoeren zodat we het grootste gedeelte van de reis samengepakt met drie personen en dichte gordijnen doorbrachten op het bed achter de stoelen.
Hierna via Mekeleh en Lalibela de noordelijke loop afgemaakt en mijn portie Ethiopische cultuur opgedaan. Van kastelen in Gondor tot Stella’s ( overdreven hoge grafstenen, tot een meter of 30 ), koninklijke graftombes en het naar men beweerd oude ruines van het paleis van de koningin van Sjeba in Aksum tot een paar van de uit rots uitgehakte kloosters in Tigray tot tenslotte de wederom uit rots uitgehakte kerken van Lalibella.
Nu is het tijdens Pasen is het vrij ongebruikelijk Lalibella weer uit te willen, is eerder andersom. Echter gezien het feit dat ik de kerken inmiddels al had bezocht vond ik het hoog tijd om weer eens ergens anders te gaan kijken. James en Sarah, het Brits/Ierse koppel waar ik al een weekje mee optrok deelde deze mening en dapper gingen wij zaterdags op zoek naar transport voor Paaszondag. Was er dus niet. Uiteindelijk vonden we een chauffeur die toch naar Addis moest en ons wel voor een astronomisch bedrag over wilde brengen. Om een lang verhaal kort te maken, nadat wij diverse plaatsen gedurende die zaterdag hem nogmaals nee hadden gezegd zakte hij uiteindelijk toch naar een billijke prijs. Wegen waren best aardig maar zolang met hier kinderen, kamelen, koeien, schapen, geiten, honden, vrouwen, mannen, etc los op de weg laat hopen, met hier en daar geassisteerd door een hoop zand of steen op die zelfde weg zit echt tempo maken er niet in. Vandaar dat wij rond twaalf uur 's nachts in Addis aankwamen. Hier twee nachtjes in een hotel/bordeel doorgebracht voor ik bij een couchsurfer eindigde.

Heb een klein weekje in Addis doorgebracht wat opzich een best aardige stad is. Hoop bars en cafe's, goede en goedkope restaurants, over het algemeen vriendelijke mensen en een heleboel ambassades. Addis is het hoofdkwartier van de Afrika Unie wat er voor zorgt dat alle Afrikaanse landen hier een ambassade hebben, inclusief Somalieland, niet erkende afscheiding van Somalie en het enige stuk van Somalie dat betrekkelijk veilig zou moeten zijn. Visa's hiervoor zijn alleen in Parijs, Londen, Washington en Addis te krijgen. Werkelijk appeltje eitje, formuliertje in vullen, 40 dollar betalen en binnen het kwartier ben ik een visum rijker. Ook Djibouti is niet zo'n punt kost alleen een dikke dag langer.

Weekend na Addis naar het zuidelijke Hawassa getrokken om daar aan de plaatselijke “Ethiopische great run” deel te nemen. Plan was om met een gehuurde auto voor het weekend op en neer te rijden. Maar omdat de eigenaar van dit voertuig de vrijdag voor ons vertrek de auto net wat duurder aan een ander kon verhuren vonden wij, ik, twee Ethiopiërs en een Canadese ons plots zaterdag ochtend in een of andere koffiebar met een iets wat in de war gelopen plan en zonder vervoer. En nu kan ik een mooi verhaal gaan ophangen over uren langs de snelweg lopen tot liften met de meest ongure personen tot het stelen van een plaatselijke riksja maar het is uiteindelijk gewoon een bus geworden. Was nog een beetje gedoe, een km of 50 voor onze eindbestemming melde de buschauffeur vriendelijk dat hij helaas geen vergunning had voor het laatste stukje, iets wat hij vergeten was te melden toen we vertrokken.
Maar uiteindelijk toch Hawassa gehaald alwaar bleek dat de vooraf toch maar niet geregelde slaapplaats omdat het terplaatse geen punt zou zijn toch lastiger was dan verwacht. En de tent die echt niet nodig zou zijn bleek achteraf best fijn.
En terwijl wij ons 's avonds geestelijk en lichamelijk voorbereiden in een of andere hotelbar liepen we spontaan een Ethiopische beroemdheid tegen het lijf, twee eigenlijk maar de eerste was een zangeres waar ik nog nooit van gehoord had. En hoewel ik de 2e niet direct zelf herkende, was donker in de bar en hij was ook donker, ( btw een probleem met negers en donkere barren, je zien geen mens voor ogen ) maar na te zijn ingelicht had ik toch ook wel eens van de heer Gebre Haile Selassie.
De zondag hierop in het spoor van de echte marathon lopers de great ethiopian run van 7 kilometer afgelegd. En hoewel ik er toch wel wat tegen op zag, geen training en dan samen met de snelste mensen ter wereld te gaan hardlopen, tja. Maar finish in een stuk gehaald ergens in de middenmoot dus viel mee.

En nu loop ik nog maar zo'n twee maanden achter. Zal kijken of ik deel twee ergens volgende week online kan krijgen. Warme groet uit Nairobi,
Fedderik