Soudan deel 2 en 3

Deel 2: Bezienswaardigheden

Op de Nijl na is Soedan woestijn, stoffig, droog en warm. En hoewel de woestijn best mooi kan zijn is hij niet echt heel verschillend met die in Jordanie of Egypte. Nee, voor het lanschap hoef je in iedergeval niet in noord Sudan te zijn. Wat het noorden wel weer bijzonder maakt zijn de verschillende oude Egyptische tempels, tombes en piramides. Goed deze zijn stuk voor stuk niet zo indrukwekkend als wat men in Egypte zelf aantreft maar het fijne aan de Soedanese oudheden is het ontbreken van mede touristen alswel opdringerige gidsen of verkopers. En wat mij in Egypte niet slaagde, het beklimmen van een piramide was hier dus geen enkel probleem, heb er een stuk of 10 bedwongen... Zelfde geld voor het nationnaal museum, kleiner en minder indrukwekkend dan het Egyptisch museum maar velemalen goedkoper, zonder werderom opdringerige gidsen, en met een hoop meer inforatie ( geen gidsen )
Nee, het grootste pluspunt van soedan is het gebrek aan tourisme. Wat, gezien het gedoe om binnen te komen misschien niet zo vreemd is. Geen speciale touristenprijzen, als met je aanspreekt is men oprecht geintreseerd en totaal geen voorzieningen voor toeristen. Lokale hotels zijn simpel, meer als een bed en licht hoef je niet te verwachten. Gemeenschappelijke wc's zijn meestal nog wel aanwezig maar een douch ( altijd koud ) is lang niet altijd zeker. Ook de boot van Egypte naar Soedan was een belevenis. Deze was overvol in verband met de gevluchte Soedanese arbeiders uit Lybie. Van het ruim tot het dek vol mensen en bagage. Zo vol dat het een kwartier koste om van mijn zitplaats naar de wc, een dek hoger en een meter of 30 ver te komen.
Verder schijnt het zuiden, oa de Nuba mountains, qua natuur weer zeer de moeite waard te zijn echter lastig te berijken.

Deel 3: Gastvrijheid

Save the best for last, de reden om Soedan te bezoeken, waardoor je al het registratie gedoe, stomme politiecheffen en degelijke vergeet zijn de Soedanezen zelf ( enkele politie chefs uitgezonderd dan ) Op straat, in de bus, overal mensen die je willen helpen, je eten of drinken aanbieden, etc. Een paar voorbeeldjes.

Voorbeeldje nr. 1: Ik wandel na een hoop piramide pret samen mijn mijn toenmalige reisgenootjes terug naar het centrum van Karima om daar ergens een hapje te eten. Onderweg komt er iemand naast ons lopen die de standaard vragen steld, waar komen jullie vandaan, wat vinden jullie van Soedan, etc. In Egypte zou uitdraaien op een verkapte verkoop poging, echter wij zijn in Soedan. Vriendelijk babbelen we wat met de man en op de vraag waar we op weg naar toe zijn antwoorden we eerlijk een restaurant ( een paar tuinstoelen en tuintafels op een stoffig markplaats waar je welgeteld te keus uit twee verschillende gerechten hebt. Concurentie next door heeft het zelfde menu ) Echter niet vanavond, we komen langs het huis van Abdallah dus geen enkele reden voor een restaurant. Na een voortreffelijke maaltijd met de manlijke helft van het gezin ( had de Nederlandse vrouw na de 2e wereldoorlog nog als enige recht het aanrecht, hier moeten de vrouwen het zelfs zonder aanrecht doen ) is het niet meer dan logisch dat we daar ook slapen. Het feit dat we al een hotel geboekt hebben doet er weinig toe. Uiteindelijk weten we Abdallah te overtuigen dat het gezien onze baggage toch makkelijker is in het hotel te slapen en nemen we afscheid. Lopen naar het hotel is wederom geen optie, hij regelt en betaalt ondanks onze protesten een taxi voor de anderhalve km ofzo naar het hotel.

Voorbeeltdje nr. 2:
Terwijl ik illigaal onderweg ben richting het zuiden besef ik mij dat als je in een dag een 700 km wilt afleggen het verstandiger is om voor het middaguur te vertrekken. Zeker als je je bedenkt dat bussen hier pas vertrekken nadat ze helemaal vol zijn ( eerste stuk uit Khartoum per bus afgelegd ) Dus als ik een uur of 4 in El Dhoeem aankom, wat niet in mijn reisgids voorkomt, besluit ik maar eens naar hotels of iets wat daar op lijkt te informeren. Een sympathiek uitziende kerel in westerse kleren ( meeste mannen in Soedan dragen witte of grijze jurken, vrouwen zijn wat dat betreft veel veelzijdiger en vrolijker ) zou wellicht wel eens het Engels machtig kunnen zijn dus ik begin een gesprekje. Hotels, of Lokadas, zoals de plaatselijke buiten slaap gelegenheden hier heten bestaan hier niet maar ik ben meer dan welkom om de nacht of in het huis van zijn familie door te brengen of in het doktershuis naast het ziekenhuis, meneer blijkt als lokale dokter in het ziekehuis te werken. Uiteindelijk wordt het zijn familie alwaar ik nadat ik mij met behulp van emmer en water in het washok wat heb opgefrist geniet, samen met de mannelijke helft van het huishouden, van een voortreffelijke maaltijd. En gezien het feit dat ik inmiddels al weken met mijn handen eet sla ik ook daarmee geen modderfiguur meer. Na afloop word ik in de tuc tuc van broer lief door het hele dorp gecrost, aan alle vrienden en familie leden voorgesteld, met welke ik vervolgens allemaal op de foto moet en wordt mij verzekerd dat de mooiste vrouwen ter wereld de Soedanese zijn. En aangezien ik hier van de meeste vrouwen alleen de ogen kan zien wie ben ik dan om te discuseren....

Voorbeeldje nr. 3: Wederom laat kom ik aan in een of ander dorp tussen Khartoum en Kassala, mijn eindbestemming. Op het lokale busstation ga ik opzoek naar een bus met bestemming Kassala geholpen door een vriendelijke engelssprekende mede passasier van de laatste bus. Echter rechstreekse bussen zijn er niet meer en ik zal halverwege over moeten stappen. Nu weet ik dat als ik pech heb, een lege bus, dit overstappen zomaar een uur of 2 zou kunnen duren. Maar geen punt, Maghab Omer is onderweg naar zijn lokale dorpje en ik ben van harte uitgenodigd om mee te komen. Het dorp is in het bezit van een gasthuis dus geen enkel probleem. En ach, ik heb geen haast dus waarom niet. De bedoeling is dat we met de vrachtwagen van neef lief richting dorp gaan. Echter neef lief moet onderweg wat meubels droppen die eerst geladen moeten worden. En als laden in Nederland een minuut of 10 in beslag zou nemen, zeker als je met 5 man bent duurt dat hier zeker een uur. Want om alle vijf tegelijkertijd te gaan werken.... Bovendien moet er tussen door nog gebeken worden. Maar uiteindelijk vertrekken we en na een half uurtje uitladen ( twee man tegelijkertijd aan het werk, ja ja ) arriveren we in het dorp. Omgeven door niets, kale dorre en vooral lege vlakte en midden in die vlakte een stuk of 200 huizen met groot in het midden een moskee. En hoewel ik de enige gast ben in het gastenverblijf ( voornamelijk in gebruik bij bruiloften en begravenissen ) heb ik aan aandacht niet te klagen. Wordt voordurend omringt door familie van Omer en zo'n beetje het halve dorp ( halve mannelijke helft van het dorp, vrouwen los zijn hier schaars ) komt mij de hand drukken. Wederom wordt mij een voortreffelijke maaltijd voorgezet en wederom ben ik niet in staat de maker van als dit lekkers te bedanken, vrouwen zijn ook hier ver weggestopt. Na afloop van de maaltijd word ik in het dorp rondgeleid en uiteindelijk uitgenodigd op bij de lokale chef frisdrank te drinken. Uiteindelijk eindig ik 's avonds op een bed buiten het gastenverblijf ( minder warm ) onder een prachtige sterrenhemel in een doodstil dorp, heerlijk!